17 Şubat 2010 Çarşamba


sade sadece ben
tekdüzelik bir boşluk
var ile yok arası bir esinti,güneşin bomboş ışınları,beyaz çarşaflar
alışıyorum
kendimi alıştırıyorum boşluğa
yokmuşçasına yaşamaya ,
hareket ettikçe havalanan toz parçacıkları
sadece benimle varlar sanki
benden ötesini boşlukta yitirmek
içimden tek gelen boşluğumda çabasızca gülümseyebilmek ...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder