niyet

ödünçsüz duygularla

oluşum yokluğuma eş

derinlere dalmadan

yukarılara bakmadan

önüme bakarak yaşamak

biraz eksik biraz fazla

kendimden bıkmadan

yaşamak.

güneşimmiş meğersem
o gitti
ben üşüdüm ...

sade sadece ben
tekdüzelik bir boşluk
var ile yok arası bir esinti,güneşin bomboş ışınları,beyaz çarşaflar
alışıyorum
kendimi alıştırıyorum boşluğa
yokmuşçasına yaşamaya ,
hareket ettikçe havalanan toz parçacıkları
sadece benimle varlar sanki
benden ötesini boşlukta yitirmek
içimden tek gelen boşluğumda çabasızca gülümseyebilmek ...

kabullenemeyişlerim ne kadar zoruma gitse de
düşünmemek için kaçışları yol seçtiysem de
unutmamak kolayıma geliyor
kendimden vazgeçmiyorum.


fotoğraf:kendi albümüm

soğuğa o kadar alıştım ki

''ben'' oldum

fotoğraf:deviantart

Rutin

Farklılık dikkat çeken,absürd olan değildir ,bana göre nadir olan çekiciliği bulunandır.